Dag 7 Van de zuidkust naar de oostelijke fjorden

Zoals iedere zondag thuis stonden wij vandaag ook rustig op met heerlijke klassieke muziek over ons Bose-boxje. Deze keer een stevig ontbijtje genomen want hadden een behoorlijke verplaatsing voor de boeg en wisten niet hoelang het zou duren voordat we weer een restaurantje tegen zouden komen.

Aangezien we gisteren nog druk op zoek waren naar de papegaaiduiker zijn we hier eigenlijk aan voorbij gegaan dus wilden we vandaag toch eerst nog even naar de ‘Graveyard’ van het gletsjerijs. Hier zie je dus letterlijk het ijs verzwolgen worden door de Atlantische oceaan. De brokstukken die aanspoelen op het zwarte lavastrand vinden daar hun Waterloo! Ongelofelijk gaaf om te zien.

Vervolgens hebben we de ringweg genomen die de zuidkust met de oostelijke fjorden verbindt. Deze weg stuurde ons rond het indrukwekkende Vestra- en Eystrahorn-gebergte. Steile berghellingen en smalle kustgedeelten zijn typisch voor dit gebied. Het is dunbevolkt en het oudste deel van IJsland.

Wat denk je, rijden we midden in het gebergte en krijgen een telefoontje van (buurman) Jan. Ons alarm ging op de gekste momenten af. Hadden zelf in IJsland ook al een melding gehad, maar was al laat dus dan ga je niet gelijk bellen. Daarnaast was het alarm eigenlijk direct met de afstandsbediening uitgezet. Je denkt dan toch al gauw “Dat zal Jan wel geweest zijn”! Maar die was het dus niet. Alarm bleef maar afgaan in De Mient dus iedereen naar buiten, de sociale controle in de straat blijkt gelukkig super goed! Gelukkig achteraf was er niets aan de hand, maar vanwege het slot op de deur zijn de buurtjes verenigd met elkaar toch even naar binnen gegaan. 

Constance, onze buuf, had inmiddels de politie al gebeld om ze op de hoogte te stellen van wat er gaande was. Aangezien ze meerdere meldingen hadden gehad, waren ze al aan het surveilleren en zijn gaan kijken. Wij hebben begrepen dat 10 minuten later de straat vol met politie stond. Super blij natuurlijk maar hilarisch om dit op deze afstand te vernemen.

Opnieuw naar de route . We reden via Höfn naar Djupivogur en daarna passeerden we de fjorden en dorpen met dezelfde naam Stöðvarfjörður, Fáskrúðsfjörður en Reyðarfjörður op deze weg. Vervolgens van Breiðdalsvík naar Egilsstaðir. (Raar taaltje is het toch, wat een namen hé)! Prachtige natuur met de mooiste kleuren, watervallen, kliffen en stranden. Het is gewoon niet te beschrijven, je moet het met eigen ogen gezien hebben vinden wij.

Aangekomen bij ons hotelletje kregen we een allerhartelijkst ontvangst van de gastvrouw en zitten we in een leuke tuinkamer met eigen zitje. De schrijver heeft eindelijk z’n gelegenheid om hier met een biertje en een Habana sigaar z’n verhaal te schrijven.

Morgen een rustige dag en gaan we lekker relax de omgeving verkennen. We komen vanzelf wel weer ergens terecht.

Later…