USA - Van Yosemite vallei naar Mammoth lakes

Wekkertje op 07:00uur gezet want we gaan weer verkassen. Gedoucht, alles ingepakt en in de auto geladen, uitchecken en reden dus ca. 07:45uur weg bij onze lodge vandaan. Als eerste weer even langs  bij ons kruideniertje voor lekkere koffie, ontbijtje en het noodzakelijke water. Vanaf 08:30 reden we de Highway 120 op om de Yosemite vallei via de noordzijde te verlaten. Dit is de weg (95km lang) door weiden, bossen en tegen een berg op. Het is de Tioga Pass Road en is alleen tussen juni en november toegankelijk omdat er in de overige maanden nog sneeuw ligt. Je rijdt weer de hele tijd tussen van die mammoetbomen heen. Echt spectaculair. We passeerden de meest adembenemende uitkijkpunten terwijl de weg steeds hogerop gaat. We zijn o.a. gestopt bij  Siësta Lake. Een prachtig meer wat volgens de infoborden langzaam maar zeker verveent, dus uiteindelijk zal verdwijnen. ‘Yes in de pocket', wij hebben hem nog meegemaakt. De weg vervolgend kwamen we aan bij ‘Olmsted point’. Omhoog geklommen werden we hier verwend met een fantastisch uitzicht over de Sierra met z’n granieten bergtoppen met daar tussenin een 2-tal bergmeren. Het was jammer  genoeg wel wat nevelig omdat ze volgens een Ranger, waarmee we op de top in gesprek kwamen,  preventief aan het branden zijn. We waren hierdoor, gecombineerd met de hoogte (Je zit hier dan al op 2600m) zelfs een beetje kortademig. Uiteindelijk kwamen we bij de oostelijke uitgang van het park. Op de 3030m hoge Tioga Pass! Ongelofelijk wat een mooie route!
Als je de pas gepasseerd bent verandert het landschap direct. Via een slingerweg aan de oostkant van de met eeuwige sneeuw bedekte Sierra Nevada bereikte we het woestijnachtige Great Basin. Wat hier de oorzaak van is, heb je even, laat ik maar acterwege. Het is een reusachtig, kurkdroog woestijnlandschap met rotsachtige bergen, zoutmoerassen en verdampte meren. ‘Death Vally' maakt hier ook deel van uit. Hier hebben we onze lunch gepakt. 

Voordat we naar Mammoth Lake afgezakt zijn, reden we eerst naar Mono Lake. Het meer is al eeuwen oud. Sinds 1940 toen Los Angeles besloot om water af te tappen naar Zuid Californië is het waterpeil van het meer met 14m gezakt. Er is een apart soort maanlandschap ontstaan met kalkvormige termietenheuvels. Gelukkig door toedoen van natuurbeschermers en giften hebben ze totale uitdroging weten te stoppen.

Als onderbreking, anders zou de reis naar Las Vegas wel erg lang duren, zitten we nu in een skioord ‘Mammoth Lake’. We hebben alleen nog geen marmot en geen meer gezien! Het zal wel. Beetje vergane glorie hier maar mag de pret niet drukken. We zitten in de ‘Sonnalm’ aan een lekkere Sauvignon Blanc. Straks in het restaurant een hapje eten. 

Morgen, ‘Vegas, here we come!’ 

Later…