Christusbeeld Maratea

Vanochtend vroeg, 6u30 oeps…, voor de drukte en ontbijt uit zijn we de berg opgereden. Het torenhoge silhouet op de top van de berg San Bagio, bereik je via een weggetje met allemaal schilderachtige haarspeldbochten 
Het oogverblindende witte beeld van Christus behoort tot een van de grootste standbeelden van de wereld. (Beeld in Rio is groter)  
De bouw van dit enorme witte beeld van tweeëntwintig meter hoog en met een armoverspanning van negentien meter werd in 1965 beëindigd. Je hebt daar ook een prachtig zicht over Maratea en de kustlijn. 

Bij terugkomst eerst lekker een ontbijtje genuttigd. Het is natuurlijk wel zondag hè en daar hoort bij de familie Witteman een gekookt eitje bij. Moesten er wel om vragen want is hier niet standaard. Perfecte hardheid dus helemaal in m’n hum! 

Zo eerst even zwemmen (zie ik maar als compensatie voor hardlopen) en daarna voorlopig luieren aan het zwembad, was zo vroeg! We gaan vanmiddag wel kijken wat of we willen ondernemen. 

Nou ik kan jullie inmiddels melden dat er van actie net zoveel terecht is gekomen als gisteren. NIETS DUS! Hahaha. 

Net toen we na de lunch naar de kamer wilden gaan om ons te verkleden om de regio verder te gaan bekijken kropen de Amerikanen (Herb en Jill, Gary en Rose) om ons heen aan tafel. En dat werd gezellig. Het blijken net zulke bourgondiërs als de familie Witteman. Herb is een echte wijnkenner met kelders in Vail en in Denver. Ze staan erop dat we ze komen bezoeken in de USA. (De Wittemannetjes hebben overal vrienden Hahaha). Verder over heel uiteenlopende zaken gehad. Gelukkig net zulke Trump haters als wij zijn en zeker bezorgd wat of die clown momenteel allemaal veroorzaakt. 
Na een flesje of 3 met z’n zessen zijn we maar weer het zwembad in gedoken. Was gelukkig vanmorgen nog wel eerst even ons restaurantje voor vanavond gaan reserveren. Later nog een afscheidsborrel met elkaar, zij vertrekken morgen richting Amalfikust.  

Wij gaan morgenochtend nieuwe poging wagen om de regio verder te bekijken.  

Ciao, later…